Vrouwenpower
Nog niet zo lang geleden had ik een meeting. Geïnitieerd door een dierbare vriendin van mij die mij voor wilde stellen aan een andere vriendin van haar, omdat ze zeker wist dat hier een klik zou zijn. Ik was iets te vroeg bij het huis van mijn vriendin – waar we hadden afgesproken. Na een minuut of 10 arriveerde er een – voor mij onbekende – jonge vrouw. Ze kwam binnen lopen en in plaats van elkaar formeel een hand te geven gaven we elkaar een stevige knuffel. Er was direct een oprechte verbinding, zonder een woord gesproken te hebben. We raakten met z’n 3-en aan de praat. We vertelden elkaar iets over onszelf en toen we onze koffietjes op hadden verplaatsen we naar buiten. Voor we het wisten zaten we 3 uur lang te praten, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Over het leven, over ons werk, over onze dromen. En in no time waren we een idee qua samenwerking aan het uitwerken dat zo mooi en bijzonder is dat dat wel iets moet gaan worden! Toen ik naar huis reed was ik diep geraakt door het contact dat wij hadden. Drie vrouwen, opgegroeid in een compleet ander gezin en toch zo verbonden met elkaar. Een – om er maar een hip woord in te gooien – sisterhood in het klein.
Ik hoor het vaak van mensen om me heen, dat ze een soort allergisch worden van alle vrouwen-circles, vrouwen-gatherings, vrouwen-weekenden, vrouwen-ceremonies, vrouwen-healings die aangeboden worden. Het is hip en iedereen lijkt een stukje van de taart te willen. Die allergie zit dan niet zo zeer op de vrouwen-bijeenkomsten, maar meer op het zweverige wat er soms tussendoor komt. En het wordt vaak geassocieerd met klaaggroepjes, de ‘het is tijd voor ons vrouwen om onze plek weer op te eisen’ energieën, of gewoon hip willen zijn. Hoe het ook aangeboden wordt, ik geloof zeker dat er iets goeds uit voortkomt. Alleen al het feit dat vrouwen weer tijd met elkaar doorbrengen in een groep brengt naar mijn idee al een verandering teweeg.
Ik merk bij mezelf dat ik vrouwen opzoek. Steeds meer ook. Dat ik behoefte heb aan mooie, bijzondere, dierbare vrouwen om me heen. Om tijd met ze door te brengen; te delen, samen te koken, te zingen, te masseren, te dansen, te lachen, te huilen of gewoon stil te zijn.
Het samenkomen van vrouwen is iets wat we van oudsher al deden. Met name toen we nog meer in de communities leefden. Samenkomsten met een heilig centrum gaan al heel lang terug. Het is de oudste vorm van sociale interactie. Vaak met het vuur als het centrum; de plek waar gekookt werd, gegeten, verhalen verteld werden, tradities en wijsheid overgeleverd werden en goden/godinnen vereerd werden. Gatherings en circles voor alleen vrouwen vinden ook al heel erg lang – over de hele wereld – plaats. Denk aan bijeenkomsten gerelateerd aan de menstruatie cyclus of de cyclus van de maan. De Rode Tent – een menstruele traditie en bij veel vrouwen tegenwoordig weer bekend – en maanhutten als een heilige plek voor vrouwen en meisjes waren heel normaal. Het was een plek om hun spiritualiteit en seksualiteit te bevestigen en een plek voor het helen van eventuele wonden vanuit het patriarch – puur door te verbinden met andere vrouwen. Daarnaast heeft ook de religie een rol gespeeld in de oudste vrouwen-circles zoals beoefend bij de wicca’s en de Keltische christenen in de 5de eeuw. Uiteindelijk verdwenen deze samenkomsten grotendeels, mede door toedoen van sociale druk. De samenkomsten werden vaak verboden – mensen voelden zich er ongemakkelijk door – en deed je het toch dan hing vervolging boven je hoofd, omdat je niet de mannelijke heerschappij voor het hoofd mocht stoten. Natuurlijk verdween het daardoor niet geheel. Denk alleen al aan bv de thee-bijeenkomsten of de naaiclubjes, waar veel onderling gedeeld werd.
Zelf organiseer ik ook gatherings ed voor vrouwen. Down to earth en met veel rituelen. Wat ik terug hoor en terug zie is dat de ervaring van zo’n samenkomst totaal iets anders is dan bijvoorbeeld even lekker roddelen op een feestje of in de kroeg. Het heeft een compleet andere energie. Wanneer we ons bevinden in een omgeving waarin we niet hoeven te wedijveren met anderen geeft ons systeem een hormonale reactie die ons laat weten dat we veilig zijn. Dit creëert ruimte om het te hebben over niet alleen de mooie dingen in het leven, maar ook over echte ‘shit’ in ons leven. Binnen een circle of een gathering gaat het vooral om het ondersteunen en eren van het vrouw zijn, waardoor we kunnen helen.
Ik geloof dat het de tijd is voor de vrouw om weer in haar kracht te gaan staan. Let wel, ik heb het hier over de vrouwelijke kracht. Onze mannelijke energie hebben we in de afgelopen jaren echt wel voldoende ontwikkeld. Ik geloof dat het tijd is om de wapens weg te doen – ook de verborgen wapens onder ons bed – en in alle kwetsbaarheid in ons vrouw zijn te gaan staan. Vrouwelijkheid heeft niets te maken met zwak zijn, klagen, slachtoffer zijn of minder zijn. We hoeven ons niet ‘neer te zetten’. We zijn niet voor niets vrouw en kunnen heel veel halen uit die energie en de kwaliteiten die hierbij horen. Het gaat er in mijn beleving veel meer om dat we weer contact mogen maken met onze échte vrouwelijke kracht. Ik noem het onze sensuele kracht. En dat heeft niets met seks te maken. Het is onze schoonheid, onze creërende kant – in verbinding met het leven; de aarde, de maan, de natuur, de scheppende kracht. Daarbij mogen we weer gaan beseffen dat wij vrouwen niet de gevers, maar de ontvangers zijn!!!!! Vrouwen zijn ‘receptive’. Dit komt alleen al naar voren binnen het seksuele aspect. En dit zit in onze totale vrouwelijke energie. Wij! Mogen! Ontvangen! Hoe mooi is dat!?
Door te verbinden met andere vrouwen, kunnen we ons makkelijker verbinden met onszelf en kunnen we helen. Het weer in onze kracht staan en dicht bij onszelf zijn heeft voordelen voor ons zelf en kan ook enorme verschuivingen geven in het bewustzijn op aarde. We zitten ook in een tijd waarin enorme veranderingen en transformatie plaatsvinden en daar is dit een natuurlijk onderdeel van.
Wij vrouwen hoeven geen vuist te maken tegen de mannen. Integendeel! We mogen de mannen eren en ondersteunen in hun man zijn, kunnen ze helpen helen en terug brengen naar hun kern en mannen mogen de vrouwen ondersteunen in de taak die zij te verrichten hebben hier op aarde. Het één is niet meer of beter dan het ander. We hebben elkaar hierin nodig.
Ik heb inmiddels veel gedaan op het gebied van vrouwenkracht. Sta dicht bij mezelf en ben zachter en krachtiger geworden in de loop der jaren. Ik ben opgegroeid met 3 zussen. Mijn ouders gingen scheiden toen ik nog jong was, dus uiteindelijk hadden wij een echt vrouwen-huishouden. 5 vrouwen onder 1 dak. Ik groeide op in een gezin waar weinig aandacht werd besteed aan het ‘heilige’ van het vrouw zijn. Ik vond het heel vaak heel gezellig en daarnaast ook ongelofelijk frustrerend om maar steeds te moeten dealen met al die vrouwenzaken. Maar als ik toen wist wat ik nu weet had ik die periode zéker meer geëerd.